Badanie ostrości wzroku jest jednym z podstawowych badań przeprowadzanych w gabinecie okulistycznym. Na czym ona polega i czemu służy?
Charakterystyka badania ostrości wzroku
Celem badania ostrości wzroku jest ocenienie zdolności siatkówki oka do postrzegania dwóch punktów położonych blisko siebie, jako punktów oddzielnych. Do przeprowadzenia badania najczęściej wykorzystuje się tak zwane tablice Snella – jest to jeden z podstawowych elementów wyposażenia każdego gabinetu okulistycznego. Na dużej, białej tablicy znajdują się czarne znaki, np., litery, cyfry lub kształty – te drugie preferowane są do badań dzieci. -Znaki te, nazywane optotypami, ułożone są na tablicy w rzędach, w każdym z tych rzędów wielkość znaków jest inna – wyjaśnia specjalista salonu optycznego Dr. Oko - do badania ostrości w dali wielkość znaków zmniejsza się wraz ze schodzeniem w dół tablicy. Do badania ostrości w bliży kolejność jest odwrócona – na samej górze znajdują się znaki najmniejsze, im niższy rząd tym większy rozmiar znaków. W trakcie badania lekarz wskaźnikiem pokazuje pacjentowi siedzącemu w ustalonej odległości od tablicy (w badaniu ostrości w dali jest to zazwyczaj 5 metrów, zaś w bliży – ok. 30 centymetrów) znaki w konkretnych rzędach – pacjent odczytuje je do momentu aż zauważy, że znaki są rozmazane. Badanie przeprowadza się dla każdego oka oddzielnie. Wynik badania, czyli ostrość wzroku w oku zapisuje się w postaci ułamka – w liczniku znajduje się liczba odpowiadająca odległości pacjenta od tablicy, w mianowniku zaś numer rzędu, z którego pacjent odczytał poprawnie ostatni nierozmazany znak. Zdarza się, że pacjent nie jest w stanie odczytać największych znaków z tablicy – w takiej sytuacji lekarz przeprowadza test, pokazując pacjentowi z odpowiedniej odległości wyprostowane palce dłoni, zadaniem pacjenta jest ich policzenie. Jeśli i ten test jest zbyt trudny dla pacjenta, lekarz przeprowadza badanie na poczucie światła i jego lokalizację w ciemnym pomieszczeniu.
Badanie komputerowe
Poza badaniami na tablicy Snella możliwe jest również badanie komputerowe przy pomocy urządzenia nazywanego autorefraktometrem. Przed badaniem oczy pacjenta zakraplane są lekiem znoszącym akomodację. Kiedy lek zaczyna działać, pacjent siada przed autorefraktometrem, opiera głowę o podpórkę i patrzy przed siebie – do jego oka wpuszczana jest wtedy wiązka promieniowania podczerwonego. Powstające wtedy refleksy są przetwarzane przez komputer, na tej podstawie otrzymuje się wyniki o krótko- lub dalekowzroczności pacjenta. Badanie trwa około dwóch minut, po zakropleniu leków występują przejściowe nieostre widzenia, światłowstręt i poszerzenie źrenicy. Jeśli objawy te nie przechodzą, należy zgłosić się do lekarza.
