Międzynarodowe zawarcie związku małżeńskiego. Jakie prawo obowiązuje?
Postępujące procesy globalizacyjne, powszechna już na terytorium każdego kraju asymilacja wielu narodowości, a także duży wskaźnik migracyjny spowodowały, że w dzisiejszych czasach nikogo nie dziwią małżeństwa pomiędzy dwiema osobami o różnych obywatelstwach, a także środowiskach kulturowych i religijnych. Kultura i religia narzuca pewne normy społeczne, które nie są jednak restrykcyjnie przestrzegane. Inaczej jest w przypadku wykorzystania prawa – małżeństwa „międzynarodowe” określają regulacje prawne prawa polskiego i międzynarodowego.
Zastosowanie prawa prywatnego międzynarodowego w Polsce – których normy są stosowane przy zawarciu małżeństwa z obcokrajowcem – regulowane jest przez kilka istotnych dokumentów. Są nimi akty prawa krajowego (między innymi „Ustawa z dnia 4 lutego 2011 r. Prawo prywatne i międzynarodowe”), umowy międzynarodowe (konwencje) oraz prawo europejskie (rozporządzenie UE).
Zdolność matrymonialna
Tak zwana zdolność matrymonialna ma kluczowe znaczenie przy zawarciu małżeństwa międzynarodowego – źródłem zdolności matrymonialnej jest art. 48 polskiego prawa prywatnego międzynarodowego. Artykuł ten zakłada, że o możności wejścia w związek małżeński decyduje prawo ojczyste każdej ze stron. To ono rozstrzyga czy dana osoba ma wszelkie zdolności umożliwiające zawarcie związku małżeńskiego. Na tym etapie rozwoju sytuacji najlepiej udać się do kancelarii adwokackiej, która specjalizuje się w prawie cywilnym międzynarodowym, a także w prawie rodzinnym międzynarodowym. Dzięki odpowiedniemu doradztwu prawnemu para chcąca zawrzeć związek małżeński, uniknie wszelkich trudności. Wybierając adwokata przyszłe małżeństwo, powinno kierować się przede wszystkim opiniami klientów oraz specjalizacją danego prawnika. Najlepsi adwokaci systematyzują swoją wiedzę poprzez udział w konferencjach, a także wydając publikacje prawnicze. Tak jest w przypadku kancelarii Katarzyna Bagan-Kurluta Kancelaria Adwokacka, która posiada dwudziestoletnie doświadczenie w praktyce adwokackiej. Publikacja książkowa autorstwa prof. dr hab. Katarzyny Bagan-Kurluty pod tytułem „Prawo prywatne międzynarodowe” to nie tylko dowód na wysokie kompetencje, ale również możliwość pary na zapoznanie się prawem, którego egzekucji będzie poddawana.
Ślub w polskim Urzędzie Stanu Cywilnego
Podstawową czynnością jest złożenie przed polskim USC odpowiednich dokumentów potwierdzających, że obcokrajowiec bez problemu może wejść w związek małżeński. Taki dokument musi zostać mu wydany w urzędzie kraju, do którego należy. Przeszkodami do zawarcia małżeństwa mogą być: wiek, brak zdolności do rozumienia swojej decyzji, pokrewieństwo lub powinowactwo, czy pozostanie w innych związkach małżeńskich (przypadek szczególnie częsty w przypadku obcokrajowców z Afryki). Jeśli para spełnia wszystkie zasady prawa międzynarodowego i konwencji nowojorskiej, dotyczącej świadomości wstępowania w związek małżeński, można przejść do kolejnego etapu. Zawarcie związku małżeńskiego przed polskim Urzędem Stanu Cywilnego, skutkuje przyjęciem określonej formy – po zawarciu małżeństwa, obu małżonków będą obowiązywały zasady polskiego prawa opiekuńczego i rodzinnego! Najważniejszymi dokumentami, które powinien złożyć obcokrajowiec – najpóźniej 31 dni przed ślubem – są: ważny paszport (karta pobytu), zupełny odpis aktu urodzenia (oryginał wraz z tłumaczeniem uwierzytelnionym), zaświadczenie o zdolności prawnej do zawarcia małżeństwa za granicą. W przypadku obcokrajowca niepolskojęzycznego należy przeprowadzić ceremonię w obecności tłumacza przysięgłego – podobnie jest w przypadku ślubu konkordatowego (pamiętaj, że Twój/Twoja wybranek/wybranka z zagranicy musi mieć podobne dokumenty kościelne np. akt chrztu). Warto pamiętać, że nieznajomość prawa międzynarodowego może skutkować nieważnością zawartego związku małżeńskiego. Aby jednak wszystko przebiegło po myśli dwójki kochających się ludzi, należy skorzystać z usług prawniczych kancelarii adwokackich.