Dwie najpopularniejsze metody ocieplania budynków
Ocieplenie budynku jest bardzo istotne – wpływa również na koszty eksploatacji. Jeśli w czasie budowania nie przewidziano dodatkowych izolacji, można je wykonać później, wybierając jedną z dwóch sprawdzonych metod – lekką mokrą lub lekką suchą. Każda z nich ma swoje wady i zalety.
Metoda lekka mokra
Ocieplanie budynku metodą lekką mokrą polega na pokrywaniu powierzchni zewnętrznej ścian płytami styropianu lub warstwą wełny mineralnej. Jest ona mocowana za pomocą rozprowadzanego wodą kleju. Powierzchnię izolacji dodatkowo wykańcza się tynkiem cienkowarstwowym – w tej kombinacji nie stosuje się siatki wzmacniającej ze stali. Nazwa metody związana jest z masą wykonanej warstwy izolacyjnej, której ciężar wraz z tynkiem wynosi 10-30 kg/m². Jedną z głównych zalet metody lekkiej mokrej jest doskonałe wyśrodkowanie pomiędzy grubością izolacji, jej wagą a właściwościami termoizolacyjnymi. Ścianę tworzą cztery warstwy, czyli: tynk wewnętrzny, zewnętrzny, mur zasadniczy oraz warstwa izolująca. Ich grubość łącznie nie przekracza 33 cm i zachowuje współczynnik przenikalności ciepła na poziomie U=0,25-0,30 W/m²K.
Do zalet metody lekkiej mokrej można też zaliczyć powszechną dostępność materiałów, a w związku z tym także ich przystępną cenę. W domach ocieplanych tym sposobem do minimum ograniczone są też mostki termiczne, dzięki czemu znacznie wzrasta skuteczność izolacji.
Jak każda metoda, tak i ta nie jest pozbawiona wad. Najważniejszą z nich jest znaczne ryzyko nieprawidłowego wykonania. Dlatego też nie jest wskazane stosowanie jej samodzielnie, ale przy udziale profesjonalnej ekipy budowlanej. W takich pracach specjalizuje się między innymi Budowlane Przedsiębiorstwo. M. Guzikowski, M. Sielaszuk z Olsztyna, a także wiele innych firm, które świadczą usługi remontowo-budowlane. Poza tym ocieplanie metodą lekką mokrą może być wykonywane tylko w określonych warunkach atmosferycznych – przy bezdeszczowej, bezwietrznej pogodzie i w temperaturze 5-25°C.
Metoda lekka sucha
Alternatywą dla metody lekkiej mokrej jest jej sucha odpowiedniczka. Różni się ona sposobem mocowania elementów izolacji, bowiem zamiast klejów stosuje się tu tradycyjne gwoździe. Woda wyeliminowana jest też z warstwy tynku – zamiast niego do wykończenia powierzchni budynku wykorzystuje się inne materiały, montowane na specjalnym ruszcie. Oznacza to, że styropian lub inny materiał ocieplający jest umieszczany pomiędzy ścianą zasadniczą a dodatkowym, drewnianym rusztem. Jako jedną z warstw stosuje się też specjalną folię izolacyjną, dlatego cała ściana jest znacznie grubsza, a jej wykonanie wymaga większego nakładu pracy i czasu.
Do najważniejszych zalet metody lekkiej suchej zalicza się jej uniwersalność oraz praktycznie nieograniczony czas, w którym może być wykonywana. Specyfika układania izolacji pozwala na nawet wielodniowe przerwy i kontynuowanie prac w dowolnym terminie, bez wpływu na jakość izolacji. Ocieplać można tak każdy rodzaj budynku, bez względu na jego wiek czy materiały, z których powstał. Jest to również metoda umożliwiająca szybką i łatwą naprawę ewentualnych uszkodzeń. Do wad zalicza się niezbyt efektowny wygląd standardowo wykorzystywanych pokryć elewacyjnych z winylu.
