Zaburzenia adaptacyjne

Istnieje wiele odmian zaburzeń emocjonalnych – jednym z rodzajów są zaburzenia adaptacyjne pojawiające się w momentach dużego stresu, podczas nowych sytuacji życiowych bądź w obliczu porażek i przykrych wydarzeń. Po czym można rozpoznać zaburzenia adaptacyjne? Jaki mają wpływ na organizm człowieka? Czym różnią się one od depresji lub zaburzenia zachowania?

Zarys zaburzeń adaptacyjnych

Problemy związane z trudnościami dostosowania się do zmiany okoliczności życiowych powodujących dyskomfort psychiczny, prowadzą do zaburzeń adaptacyjnych. Wywołane są przez stres związany z nowym przeżyciem bądź dłużej trwającą sytuacją stresową. Są to zdarzenia, z którymi człowiek ma do czynienia codziennie, np.: konflikt z bliskimi, kłopoty finansowe, rozstanie z partnerem, utrata pracy, brak sukcesów osobistych, trudności w pracy lub szkole. Często pojawiają się u dzieci i młodzieży, ale można je dostrzec również u dorosłych i osób starszych. Problemy adaptacyjne mogą być zaburzeniem nie tylko zajmowanej w społeczeństwie roli jednostki (związaną z utratą siły osobowości), lecz także są powodowane zmianą systemu wartości (obniżonym poczuciem pewności).

Objawy zaburzeń

Pojawiające się w zaburzeniach adaptacyjnych symptomy mogą być różne. Głównie wśród objawów można wyróżnić problemy ze snem, poczucie bezradności i gniewu, rozstrój emocjonalny, obniżenie nastroju, lęk, uczucie niepokoju. Osoby dotknięte zaburzeniami adaptacyjnymi odczuwają trudności w codziennych działaniach i kontaktach społecznych. Specjalista psychiatra dr Danuta Byczyńska zauważa, że zdarzają się również zaburzenia zdominowane nastrojem depresyjnym bądź lękowym – zależą one od dojrzałości, doświadczenia, osobowości i skłonności do depresji czy lęku.

Co odróżnia zaburzenia adaptacyjne od innych chorób?

Zaburzenia adaptacyjne bardzo często mylone są z depresją, stanami lękowymi, a także zaburzeniami zachowania. Różnią się one jednak od siebie nasileniem i czasem trwania. Zaburzenia adaptacyjne mają mniejsze nasilenie i są poprzedzone wystąpieniem stresującej sytuacji – mijają wraz z zanikiem stresora. Czas trwania dolegliwości nie przekracza sześciu miesięcy. Jedynym wyjątkiem są zaburzenia adaptacyjne chroniczne, które, powodowane niemijającą obecnością dyskomfortu, mogą trwać dłużej. Depresja i stany lękowe są bardziej odczuwalne i charakteryzują się dłuższym czasem występowania. Co więcej – trwają jeszcze po zakończeniu sytuacji stresowej. Z zaburzeniami zachowania zaś mamy do czynienia podczas wielokrotnego powtarzania się aspołecznych zachowań wykazujących cechy stałości.