Narzędzia do obróbki ubytkowej

Obróbka  skrawaniem zwana  również obróbką wiórową jest częścią procesu wytwarzania elementów urządzeń technicznych, w której przedmiot obrabiany,  w  wyniku  usuwania  ostrzem  narzędzia  określonej  objętości materiału, uzyskuje wymagane kształty, wymiary i jakość powierzchni. Usuwany materiał zostaje zamieniony na wióry, stąd nazwa – obróbka wiórowa. 

Podział narzędzi skrawających

Istnieje kilka sposobów podziału narzędzi skrawających:

• według sposobu obróbki,
• według kształtu obrabianej powierzchni,
• według metody kształtowania powierzchni,
• według sposobu zamocowania,
• według stopnia rozpowszechnienia,
• według rozwiązań konstrukcyjnych,

Budowa narzędzi skrawających

W budowie narzędzi skrawających wyróżnia się 3 części:

• część  roboczą,  obejmującą  wszystkie  elementy  narzędzia,  związane z  procesem skrawania,
• część chwytową, służącą do zamocowania narzędzia w obrabiarce,
• część   łączącą,   występującą   tylko   w   pewnej   grupie   narzędzi trzpieniowych.

Własności  narzędzi

Podniesienie  własności  narzędzi  skrawających  uzyskuje  się  od  połowy lat  60-tych  XX  wieku  przez  coraz powszechniejsze nanoszenie  cienkich powłok, z twardych, odpornych na zużycie materiałów ceramicznych. 

Wśród  wielu  technik  zwiększających  trwałość  powierzchni  materiałów inżynierskich  istotną  rolę  w  praktyce  przemysłowej  odgrywają  dwie metody:

• chemiczna  CVD
• fizyczna PVD

Wytwarzanie warstw metodą CVD prowadzi się  w szczelnym reaktorze w  temperaturze  ok.  1000oC  i  przy  ciśnieniu  zbliżonym  do  atmosferycznego.

Metodę  CVD  stosuje  się  głównie  do  nanoszenia  warstw  na  płytki  z węglików spiekanych lub spiekanych materiałów ceramicznych dla których wysoka  temperatura  nie  powoduje  utraty  ich  własności.

Wytwarzanie  warstw  metodą  PVD  polega  na  bombardowaniu  powierzchni  przedmiotu  strumieniem  zjonizowanej  plazmy,  utworzonej  z jonów takich metali jak tytan, wanad, tantal, cyrkon, chrom, molibden, wolfram i niob lub ich związków, gazów reaktywnych oraz węgla, boru  lub  krzemu.

Metody  PVD  są  stosowane  praktycznie  do  pokrywania  narzędzi  ze  stali wysokostopowych, głównie szybkotnących.

Części narzędzi skrawających

robocze – ostrza skrawające realizujące proces skrawania;

• krawędź skrawająca jest to krawędź powierzchni natarcia przeznaczona do wykonywania procesu skrawania,
• powierzchnia natarcia jest to powierzchnia, po której spływa wiór,
• powierzchnia przyłożenia jest to powierzchnia stykająca się z powierzchnią ukształtowaną na przedmiocie obrabianym i z pomocniczą powierzchnią przyłożenia,

prowadzące – przednie, wprowadzające lub tylne, wyprowadzające część roboczą ze strefy obróbki,

chwytowe – umożliwiające połączenie narzędzia z napędem: walcowe, stożkowe, kwadratowe, prostokątne i inne; zewnętrzne i wewnętrzne.