Niedobory składników w diecie zachodnioeuropejskiej. Najnowsze badania
Naukowcy ogłaszają, że zachodnioeuropejska dieta jest zbyt uboga w kwasy tłuszczowe omega-3, a optymalizacja spożycia jodu jest ogromnym wyzwaniem. Badania prowadzone na mięsie i mleku, ze szczególnym wskazaniem na produkty ekologiczne, doprowadziły do wielu ciekawych wniosków.
Dlaczego eko?
Profesor Uniwersytetu Newcastle, Carlo Leifert, który koordynował badania prowadzone na Uniwersytecie w Newcastle w Wielkiej Brytanii (z udziałem ekspertów m.in. z Wydziału Nauk o Żywieniu Człowieka i Konsumpcji SGGW), wymieniał trzy główne powody, dla których ludzie wybierają ekologiczne mleko i mięso. Naukowiec wskazywał na: troskę o dobrostan zwierząt, pozytywny wpływ rolnictwa ekologicznego na środowisko naturalne oraz korzyści zdrowotne.
Najmniej wiadomo na temat wpływu produkcji ekologicznej na jakość odżywczą produktów, stąd potrzeba takich badań – podkreślał profesor Carlo Leifert w kontekście słuszności niedawno zakończonych, i opublikowanych m.in. na łamach British Journal of Nutrition, wyników badań prowadzonych przez jego zespół, a dotyczących mleka i mięsa.
Kwasy tłuszczowe
Działania międzynarodowego zespołu naukowego oparte m.in. na analizie danych z całego świata ujawniły, że ekologiczne mleko i mięso mają bardziej pożądany profil kwasów tłuszczowych niż mleko i mięso produkowane konwencjonalnie.
Co najważniejsze, przejście z produktów konwencjonalnych na ekologiczne zwiększyłoby spożycie kwasów tłuszczowych omega-3 bez jednoczesnego podwyższenia ilości dostarczanych kalorii oraz niepożądanych tłuszczów nasyconych. Na przykład, pół litra ekologicznego pełnotłustego mleka (lub równoważne spożycie tłuszczu z innych produktów mlecznych, takich jak masło czy ser) dostarcza około 16 % (39 mg) zalecanej dziennej dawki długołańcuchowych kwasów tłuszczowych omega-3, podczas gdy konwencjonalne mleko zapewnia pokrycie zapotrzebowania w 11 % (25 mg).
Inne pozytywne różnice w profilu kwasów tłuszczowych związane są m.in. z mniejszą zawartością kwasu mirystynowego i palmitynowego w ekologicznym mięsie, a także z niższym stosunkiem kwasów omega-6 do omega-3 (n-6/n-3) w mleku ekologicznym. Zaobserwowano również wyższe stężenie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, takich jak witamina E, karotenoidów i o 40 % większą zawartość CLA w mleku ekologicznym.
Prezentowane badania wykazały, że bardziej pożądany profil kwasów tłuszczowych w mleku ekologicznym jest ściśle związany ze sposobem żywienia krów (przede wszystkim z chowem pastwiskowym, większym spożyciem pasz zielonych i ograniczonym udziałem koncentratów paszowych w diecie zwierząt w systemie ekologicznym).
Autorzy pracy opisują także wyniki niedawno opublikowanych badań kohortowych ukazujących związek między spożyciem ekologicznego mleka i produktów mlecznych, jak i ekologicznych warzyw, a zmniejszonym ryzykiem występowania niektórych chorób, m.in. egzemy (przyp. wyprysków skórnych o nieinfekcyjnym podłożu zapalnym) i spodziectwa (przyp. wady wrodzonej polegającej na nieprawidłowej lokalizacji cewki moczowej u chłopców) u niemowląt oraz stanu przedrzucawkowego u kobiet ciężarnych.
Zwierzęta wypasane na otwartych pastwiskach i żywione paszami zielonymi produkują mleko i mięso o większej zawartości pożądanych kwasów tłuszczowych, takich jak omega-3, oraz mniejszej zawartości kwasów tłuszczowych, które mogą przyczyniać się do rozwoju chorób serca i innych chorób przewlekłych – podkreślał Profesor Carlo Leifert.
Podaż jodu
Badania wykazały o 74 % większą zawartość jodu w konwencjonalnym mleku, co stanowi bardzo ważną informację, zwłaszcza dla konsumentów w Wielkiej Brytanii, gdzie jodowana sól kuchenna nie jest powszechnie dostępna. Zawartość jodu w większości produktów spożywczych, z wyjątkiem owoców morza, jest niska. W związku z powyższym Światowa Organizacja Zdrowia (ang. World Health Organisation, WHO) zaleca wzbogacanie w jod soli kuchennej. Szeroko stosowana jest również fortyfikacja jodem pasz dla zwierząt, w celu zwiększenia stężenia jodu w mleku, zarówno ekologicznym, jaki i konwencjonalnym.
Istnieje stosunkowo wąski margines pomiędzy niedoborem jodu w diecie (<140 µg/dobę) oraz nadmierną jego podażą (>500 µg/dobę), która może prowadzić do nadczynności tarczycy – wyjaśniała Gillian Butler, współautorka badań i starszy wykładowca w dziedzinie żywienia zwierząt na Uniwersytecie Newcastle. Optymalizacja spożycia jodu jest ogromnym wyzwaniem, jako że globalnie podobne obawy budzi ryzyko nadmiernego, jak i niewystarczającego spożycia tego mikroelementu – dodała badaczka.
W Stanach Zjednoczonych, Chinach, Brazylii i wielu krajach europejskich, gdzie jodowana sól jest stosowana powszechnie, podwyższona zawartość tego pierwiastka w mleku mogłaby zwiększać ryzyko przekroczenia zalecanej dawki przez osoby spożywające znaczne ilości produktów mlecznych. Z tego powodu Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) zaproponował obniżenie dopuszczalnej zawartości jodu w paszy dla bydła z 5 do 2 mg jodu na kilogram paszy.
W Wielkiej Brytanii, gdzie jodowana sól nie jest powszechnie dostępna, społeczeństwo w większym stopniu polega na podaży jodu z mlekiem i produktami mlecznymi. Narodowe badania diety i żywienia (ang. National Diet and Nutrition Survey, NDNS) w Wielkiej Brytanii sugerują, że mleko i przetwory mleczne dostarczają pomiędzy 31 a 52 % jodu w diecie przeciętnego Brytyjczyka.
Zalecane w Wielkiej Brytanii dzienne spożycie jodu wynosi 140 µg, i tylko nieco ponad połowa tej ilości pochodzi ze źródeł innych niż produkty mleczne. Zgodnie z wynikami badań prezentowanych przez zespół naukowców z Newcastle, pół litra mleka pokrywa 53 % (w przypadku mleka ekologicznego) i 88 % (w przypadku mleka konwencjonalnego) dziennego zalecanego spożycia jodu. Wyższe zapotrzebowanie na jod mają kobiety w ciąży i karmiące piersią (250 µg/dobę), przez co są one bardziej narażone na niedobór jodu, mogący negatywnie wpływać na rozwój układu nerwowego u dzieci.
Szukaj najlepszych dostawców na pkt.pl.
