Skóry z norek. Charakterystyka
Spośród wszystkich hodowlanych, mięsożernych zwierząt futerkowych największe znaczenie w światowej produkcji skór mają właśnie norki oraz lisy polarne. Globalna produkcja skór z norek tylko w 2011 roku wyniosła ponad 53 miliny sztuk. Kraje Europy Środkowo-Wschodniej znajdują się w czołówce producentów skór z norek, ustępując miejsca tylko Skandynawii i Chinom. Na tak duże znaczenie skór z norek w ogólnej produkcji futrzarskiej wpływa ich wysoka atrakcyjność w oczach odbiorców.
Barwa i wysokość okrywy włosowej skór z norek
Mimo szerokiej dostępności nowoczesnych metod farbowania futer jednym z najważniejszych czynników decydujących o ich atrakcyjności jest naturalna barwa okrywy włosowej. Futra zabarwione równomiernie nazywamy jednomaścistymi, oprócz nich występują okrywy włosowe o umaszczeniu strefowym, plamistym i prążkowym. Najbardziej cenione futra jednomaściste mogą mieć charakter jednolity i niejednolity w poszczególnych partiach ciała. Skóry z norek posiadają futra jednomaściste jednolite, co wpływa korzystnie na możliwości ich użycia w produkcji odzieży i galanterii – opowiada nasz rozmówca z Firmy Handlowej „GUTT”.
Na jakość i sposób wykorzystania skór zwierząt futerkowych wpływa także wysokość okrywy włosowej, ta zaś różni się w zależności od gatunku i odmiany zwierzęcia, jego płci i wieku, a także warunków bytowych. Różnice w długości włosów mogą występować też na poszczególnych częściach ciała, przy czym im mniejsze, tym większa możliwość wykorzystania futra do celów konfekcyjnych. W zależności od długości włosów wyróżnia się skóry długowłose, średniowłose i krótkowłose, do których zalicza się właśnie norki (dł. < 20 mm). U norek, podobnie jak u innych zwierząt wodnych i półwodnych, różnice w długości włosa na poszczególnych częściach ciała są niewielkie.
Gęstość i miękkość futra z norek
Na wygląd i miękkość futra wpływa oczywiście jego gęstość, która powinna być jak największa. Również ten parametr warunkowany jest nie tylko przez gatunek, ale też warunki klimatyczne, porę roku i wiek zwierzęcia. Skóry futrzarskie dzieli się ba bardzo gęste, gęste, średniej gęstości i rzadkie oraz bardzo rzadkie. Skóry pozyskane z dobrze utrzymanych norek zalicza się do gęstych, gdzie na cm2 przypada od 12 do 20 tysięcy włosów. Miękkość futra, która świadczy o delikatności włosów, oceniana jest subiektywnie i może być cechą pożądaną lub nie, ponieważ może sprzyjać spilśnieniu okrywy włosowej. Wyróżnia się 5 stopni miękkości skór futerkowych: jedwabistą, wybitnie miękką, miękką, mało miękką i szorstką. Włosy norek zaliczane są do mało miękkich.
Podsumowując, skóry z norek są jednorodnie umaszczone, charakteryzują się dużą gęstością krótkich włosów o małej miękkości. Warto przy tym pamiętać, że jakość futra odzwierciedla dobrostan zwierząt, z których pozyskano skóry, a więc olbrzymią rolę odgrywa sposób prowadzenia hodowli, w tym warunki bytowe i żywienie norek.
