Najważniejsze informacje o teście PAPP-A
Test PAPP-A to nieinwazyjne badanie prenatalne. Wykonywane jest więc w trakcie ciąży i nie polega na metodach naruszających integralność cielesną matki lub jej nienarodzonego dziecka. Określa prawdopodobieństwo wystąpienia różnego rodzaju zaburzeń u płodu. Jego niewątpliwą zaletą jest wysoki komfort dla pacjentki. Przypomina ono bowiem rutynowe badania przeprowadzane podczas ciąży. Niektóre z przyszłych mam mogą ponadto liczyć na jego refundację.
Czy badanie PAPP-A jest refundowane?
Nawet, jeżeli pacjentka nie należy do grupy podwyższonego ryzyka (nie jest kobietą po 35. roku życia, nie urodziła wcześniej dziecka z wadą genetyczną i w jej rodzinie nie występowały takie wady) i nie przysługuje jej refundowany test PAPP-A, jego koszt nie jest duży i warto go wykonać na własną rękę. Do korzyści płynących z jego wykonania należy również wysoka wykrywalność na przykład zespołu Downa u dziecka – wykrywa on aż dziewięć na dziesięć wystąpień tego schorzenia. Wykonanie testu PAPP‐A wiąże się z badaniem krwi, szczegółowym wywiadem lekarskim oraz specjalnym badaniem USG. Wykonać je może jedynie doświadczony i wykwalifikowany pod kątem wykonywania takiego testu lekarz ginekolog. Jednym z oferujących testy PAPP-A lekarzy jest Kaźmierczak Dariusz. Gabinet Lekarski w Szczytnie.
Kiedy przeprowadza się badanie PAPP-A i co ono sprawdza?
Test PAPP-A wykonuje się zawsze pomiędzy dziesiątym i czternastym tygodniem ciąży. Dokładniej chodzi tu o przedział od ukończonego dziesiątego tygodnia ciąży do jej trzynastego tygodnia i szóstego dnia. Wiek ciąży określa się przed badaniem, za pomocą badania USG lub według daty ostatniej miesiączki. Wyniki testu PAPP-A uzyskiwane są poprzez pomiar stężenia dwóch substancji. Są one tak zwanymi markerami i ich zbadanie pozwala wykryć zespół Downa, Edwardsa oraz Pataua. Te substancje to białko ciążowe A (zwane także PAPP-A, z czego wzięła się nazwa całego testu) oraz wolna podjednostka beta gonadotropiny kosmówkowej (czyli wolne beta hCG).
Wyniki testu PAPP-A
U pacjentek, których dzieci urodziły się z zespołem Downa, zaobserwowano obniżone poziomy PAPP‐A i podwyższone poziomy beta hCG, a także sprawdzaną specjalnym badaniem USG przezierność karkową. Wskazujące na wystąpienie schorzenia parametry biochemiczne oraz wiek kobiety są istotnymi czynnikami branymi pod uwagę przy formułowaniu diagnozy. Obliczeń dokonuje specjalistyczne oprogramowanie komputerowe. Ich interpretacji powinien jednak dokonać lekarz genetyk, ponieważ tylko on jest w stanie prawidłowo zaklasyfikować pacjentkę do dalszej diagnostyki. Polegać może ona na zastosowaniu zabiegów amniopunkcji czy biopsji końcówki. Co ważne, dodatni wynik testu PAPP-A nie przesądza o tym, czy dziecko urodzi się chore – siedemdziesiąt procent przyszłych matek po wykonaniu dwóch wspomnianych wyżej badań rodzi dzieci zdrowe. Oznacza to, że tylko trzydzieści procent wyników testu PAPP‐A zaklasyfikowanych jako dodatnie potwierdza się w badaniach rozstrzygających.
