Na czym polega terapia dorosłych dzieci alkoholików?

Alkoholizm to uzależnienie, które dotyka całą rodzinę. To dlatego terapii wymaga nie tylko sam alkoholik, ale też wszyscy jego bliscy. Bardzo często z problemami związanymi z alkoholizmem rodzica zmagają się dzieci alkoholika – także w dorosłym życiu. Co kryje się za określeniem dorosłe dzieci alkoholików? Jak wygląda terapia dla takich osób? Odpowiedzi poznacie, czytając ten artykuł.

Trudny start

Dzieci alkoholików wychowują się w bardzo trudnej rzeczywistości, przez co w dorosłe życie wchodzą z dodatkowym obciążeniem, którego nie mają ich rówieśnicy. Często takie osoby nie zdają sobie sprawy z tego, że potrzebna jest im terapia. Jednak trudne dzieciństwo spowodowane alkoholizmem rodzica zostawia trwałe ślady na naszej psychice. Jeśli chcemy, by te rany się zagoiły, powinniśmy podjąć odpowiednią terapię. Alkoholizm to choroba, która dotyka całego otoczenia uzależnionego człowieka. Dzieci odczuwają to szczególnie. To przekłada się na dorosłe życie, w którym DDA (dorosłe dzieci alkoholików) często sobie nie radzą, przyjmując różne wypaczone postawy wobec rzeczywistości – brakuje im dobrych wzorców. Można je wypracować w ośrodku leczenia uzależnień Primum Vivere.

Typowe postawy DDA

Osoby zajmujące się terapią dorosłych dzieci alkoholików wyróżniają cztery postawy, które przyjmują DDA. Oto one:

• Bohater – osoba przyjmująca tę postawę opiekuje się rodziną, łagodzi konflikty między rodzicami, staje w obronie matki, którą atakuje pijany ojciec, nie sprawia problemów w szkole, wykazuje się ogromną odpowiedzialnością, poświęca się dla rodziny. Kontroluje się na każdym kroku, dbając zawsze o innych, nigdy o siebie. Robi wszystko, by zasługiwać na uznanie.
• Maskotka – rozładowuje atmosferę, dużo żartuje. Stara się bawić wszystkich wokół, nie skupia się na sobie i swoich uczuciach.
• Kozioł ofiarny – dorastając, ma poczucie, że to on ponosi winę za sytuację w domu. Często wynika to z oskarżeń, jakie kieruje do niego rodzic. DDA przybierające tę postawę często się buntują.
• Dziecko we mgle – wycofany, zamknięty w sobie, nieśmiały. Przed tym, co dzieje się w domu, ucieka w głąb siebie.

Każda z tych postaw wiąże się z innymi problemami w dorosłym życiu – „bohater” będzie osobą apodyktyczną, która wszystko wie najlepiej, ale nie potrafi skupić się na swoich uczuciach. „Maskotki” to osoby, które właściwie nigdy nie dorastają. Osoby, które przybrały pozycję „kozła ofiarnego”, żyją z dużym poczuciem winy, a wycofane „dzieci we mgle” mają problem z otwarciem się na świat. Na szczęście, kiedy DDA zda sobie sprawę z problemu, ma szansę wpłynąć na swoje życie poprzez odpowiednią terapię.