Jakie błędy kształtu otworu mogą być usunięte dzięki honowaniu?
Wyznaczanie błędów kształtu otworu jest oparte na tak zwanej tolerancji kształtu. Jest to termin, który wyznacza granicę możliwych odchyłek kształtu elementu rzeczywistego od jego nominalnego odpowiednika. Przekroczenie tolerowanych norm jest uznawane za błąd kształtu. Do usunięcia błędów służą różne techniki. Jedną z nich jest honowanie. Zanim jednak przejdziemy do opisu tej techniki, warto zastanowić się, jakie błędy kształtu występują najczęściej i które z nich mogą być usunięte za pomocą honowania. Najczęstsze, a zarazem możliwe do zredukowania poprzez honowanie błędy kształtu to: owalność, krzywizna osi, stożkowatość, falistość oraz rysy. Czym charakteryzują się te błędy i w jaki sposób można je usunąć?
Na czym polega proces honowania?
Honowanie inaczej nazywa się szlifowaniem krzyżowym. Jest to technologia obróbki wygładzającej, stosowana do wykańczania otworów w sposób bardzo dokładny. Dokładność honowania stanowi gwarancję uzyskania odpowiedniego wymiaru, tolerancji otworu i wysokiej jakości powierzchni. Jednym z najważniejszych zadań szlifowania krzyżowego jest także usuwanie błędów kształtu otworów. Honowaniu podlegają różne materiały, między innymi: aluminium, brąz, miedź oraz stal. Dlaczego honowanie jest dzisiaj powszechnie stosowane?
Jak tłumaczy ekspert z firmy prowadzącej usługi honowania przemysłowego JURGAL: Honowanie przemysłowe (szlifowanie krzyżowe) cieszy się w ostatnich latach coraz większa popularnością i konkuruje zwłaszcza ze zwykłym szlifowaniem. Powodem jest m.in. większa dokładność obrabianego otworu, a także dłuższa żywotność detalu. Precyzja sprawia również, że możliwe jest lepsze spasowanie elementów, a tym samym ograniczenie ich zużywania się.
Owalność i stożkowatość – pomiary błędów
Owalność i stożkowatość to często spotykane błędy kształtu otworu. Mogą być one usunięte za pomocą honowania. Owalność jest odchyłką okrągłości i w celu jej wykrycia należy dokonać odpowiednich pomiarów. Pomiary powinny być dokonane na dwóch dowolnych, ale koniecznie wzajemnie prostopadłych średnicach otworów. Na podstawie otrzymanych wyników można określić skalę błędu i poprzez szlifowanie krzyżowe usunąć zbędną ilość materiału.
Stożkowatość jest zaliczana do odchyłek walcowości. Aby określić jej wymiar, również należy wykonać pomiary średnicy otworu. Należy jednak pamiętać, że przed pomiarem trzeba sprawdzić prostoliniowość tworzących oraz odchyłek okrągłości przekrojów poprzecznych. Tylko wówczas wyniki będą wiarygodne i dokładnie. Honowanie przemysłowe również w tym przypadku umożliwia usunięcie błędu. Najlepiej użyć do tego celu nowoczesnego sprzętu, na przykład honownic poziomych lub pionowych.
Jak rozpoznać krzywiznę osi oraz falistość otworu?
Krzywizna osi otworu jest związana z niewielkim lub znacznym odkształceniem. Oś otworu staje się krzywoliniowa, a więc ulega ugięciu. Natomiast falistość to błąd najczęściej spowodowany wibracjami maszyny w czasie obróbki otworu. Falistość jest określana jako zbiór nierówności powierzchni o charakterze przypadkowym. Mnogość nierówności sprawia, że jest to błąd stosunkowo łatwy do rozpoznania. W celu wyznaczenia dokładnej skali błędu należy wyznaczyć średnią arytmetyczną pięciu największych odchyleń od normy.
