Co warto wiedzieć o terapii sensorycznej dla dzieci?

Zapewnienie dzieciom warunków zrównoważonego rozwoju jest jednym z najtrudniejszych i najbardziej odpowiedzialnych wyzwań, przed którym muszą stanąć wszyscy rodzice. Zdarzają się jednak sytuacje, kiedy nie wszystko układa się po myśli opiekunów, ponieważ u dziecka zaczynają pojawiać się mniejsze lub większe kłopoty z prawidłową interpretacją bodźców pochodzących z otoczenia. Przy takim obrocie sprawy warto wziąć pod uwagę możliwość skorzystania z terapii sensorycznej. Czym ona jest i na czym konkretnie polega?

Terapia sensoryczna, czyli co?

Współcześnie terapia sensoryczna organizowana jest w formie zajęć polegających przede wszystkim na połączeniu nauki z zabawą. Taki stan rzeczy możliwy jest dzięki różnorodnym aktywnościom zaplanowanym w dokładnie taki sposób, aby dostarczały najmłodszym odpowiedniej ilości bodźców i prowadziły do wyraźnej poprawy przetwarzania i interpretacji informacji. W procesach integracji sensorycznej dąży się do tego, żeby wszystkie zmysły doskonale ze sobą współpracowały. Jako że problemy dotyczące nieprawidłowych interakcji z otoczeniem mogą wynikać z absolutnie różnych przyczyn, kluczem do sprawnego przeprowadzenia terapii, jest szybki czas reakcji rodziców, którzy powinni zwrócić uwagę na dość charakterystyczne objawy.

Dziecko może zmagać się z nadwrażliwością na dotyk, ruch, bodźce słuchowe oraz wzrokowe. O zaburzeniu prawidłowego przetwarzania bodźców czuciowych świadczy również zbyt niska wrażliwość na wymienione wcześniej kwestie. Za niepokojące należy także uznać kłopoty z nauką w szkole, organizacją, a także nagłą zmianę dotychczasowego zachowania. Z jakimi jeszcze informacjami warto się zapoznać?

Jak stawia się diagnozę?

Diagnoza opiera się na przeprowadzeniu szczegółowego wywiadu dotyczącego rozwoju oraz funkcjonowania dziecka, rzetelnej obserwacji funkcji neurofizjologicznych i wykonaniu standaryzowanych testów SI. Rodzice muszą również zdawać sobie sprawę, iż nie da się jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie dotyczące tego, jak długo potrwa cały proces, ponieważ jest to uzależnione od wielu czynników takich jak m.in. wiek pociechy oraz chęć do współpracy. W przypadku dzieci pomiędzy 3 a 5 rokiem życia, które zmagają się z poważniejszymi problemami rozwojowymi, istnieje konieczność obserwowania spontanicznych aktywności.

Jak podkreślają specjaliści z Pracowni Diagnozy i Terapii Dziecka, podstawę dalszej pracy stanowi analiza uzyskanych podczas badań wyników oraz umówienie wniosków z rodzicami. Następny krok to wdrożenie odpowiednio przygotowanej terapii integracji sensorycznej, która będzie uwzględniała najpilniejsze potrzeby dziecka. Trzeba pamiętać o tym, że różnego rodzaju zaburzenia funkcjonowania wzroku, słuchu czy dotyku, co do zasady mają charakter rozwojowy. Oznacza to oczywiście, że z czasem się pogłębiają. Aby nie narażać swojego dziecka na niedogodności w życiu dorosłym, warto jak najszybciej podjąć współpracę z profesjonalistami.