Na czym polega leczenie zaburzeń miesiączkowania
Nierzadko zdarza się, że zaburzenia miesiączkowania wynikają nie tyle ze schorzeń samego układu rozrodczego, ile z chociażby niezdrowego trybu życia. Nadmiar stresu i niedobory snu, jak również nieprawidłowa dieta (a także bulimia lub anoreksja) mogą przyczyniać się do wystąpienia nieregularnych krwawień, a nawet ich zaniku. Jeśli zachodzi podejrzenie, że te właśnie czynniki mogą być przyczyną ewentualnych zaburzeń, należy zacząć od ich wyeliminowania.
Jak dowiadujemy się w NZOZ Euro-Klinika w Siemianowicach Śląskich, podobnie objawiać mogą się problemy z tarczycą, dlatego w diagnostyce ważną rolę odgrywają badania poziomu hormonów tego gruczołu. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w tym zakresie pacjentka doświadczająca zaburzeń miesiączkowania powinna znaleźć się pod opieką poradni endokrynologicznej.
Terapia hormonalna
Zaburzenia te zazwyczaj występują jednak w związku z wahaniami stężenia hormonów płciowych. Z tego też względu dąży się do osiągnięcia ich równowagi, np. przez podanie doustnych środków antykoncepcyjnych. Tego rodzaju terapię hormonalną często uzupełnia się stosowaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych, których zadaniem jest zmniejszenie bólu towarzyszącego krwawieniom. Te ostatnie zaś w wyniku zewnętrznego podania hormonów stają się również mniej obfite.
Leki innego typu
Podobnie zadziałać może przyjmowanie preparatów zawierających wyciąg z niepokalanka pospolitego (łac. Agnus castus). Zawarta w nim substancja czynna wpływa na obniżenie stężenia hormonu zwanego prolaktyną, pomaga więc uporać się z zaburzeniami miesiączkowania wywołanymi hiperprolaktynemią.
Chirurgiczna interwencja
Odpowiednio dobrana terapia farmakologiczna znajduje też zastosowanie wówczas, gdy przyczyną problemów są mięśniaki macicy albo zespół policystycznych jajników (PCOS). Jeśli w wyznaczonym czasie nie odnotuje się spodziewanej poprawy, zaleca się chirurgiczne usunięcie niepożądanych zmian (np. torbieli). W ostateczności stosowana jest zaś metoda uniemożliwiająca późniejsze zajście w ciążę, a zwana ablacją endometrium. Polega ona na trwałym zniszczeniu błony śluzowej macicy poprzez usunięcie jej aż do warstwy mięśniowej. Zabieg wykonuje się po uprzednim wykonaniu biopsji (w celu sprawdzenia, czy nie rozwija się nowotwór), wykorzystując techniki takie jak laser, wymrożenie lub elektrokoagulacja.